ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါသတဲ့။ ထိုဆရာၾကီးထံတြင္ ပိဂုၤတၱရ လုလင္အမည္ရွိ တပည့္တစ္ေယာက္ရွိရာ ပညာျပည့္စံုလို႕ သူ႕ရပ္သူရြာ ျပန္ေတာ့မဲ့့အခါ တပည့္အား သမီးႏွင့္လက္ဆက္ ထိမ္းျမားေပး၍ ခ်ီးေျမွာက္ပါတယ္။ ဒိသာပါေမာကၡရဲ႕သမီးက အလြန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့အျပင္ လိမၼာေရးျခား လည္းရွိအိမ္တြင္းမႈကိစၥမ်ားကိုလည္းေကာင္းစြာေဆာင္ရြက္တတ္ ၊လူအမ်ားနဲ႕ ဆက္ဆံတဲ့ အခါလည္း ေျပေျပျပစ္ျပစ္ရွိလွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပိဂုၤတၱရလုလင္က ဆရာၾကီးရဲ႕ သမီးကိုတစ္ခါမွ ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ခင္ျခင္းမရွိခဲ့ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့မယူခ်င္ဘူးလို႕လည္းမျငင္းခဲ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႕ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ အၾကင္လင္မယားျဖစ္ေပမဲ့ ပိဂုၤတၱရ လုလင္သည္ သူ႕အနား မိန္းကေလး ၀င္အိပ္ တယ္ဆိုရင္ပဲ ခ်က္ခ်င္းေအာက္ကိုဆင္းျပီး အိပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့ မိန္းကေလးက သူ႕ခင္ပြန္းနဲ႕အတူ ေအာက္ဘက္ကိုုဆင္းအိပ္ ပါတယ္။ ေအာ္.ငါက ရြာခံပဲ သူဘာမ်ား ျဖစ္ေနမလဲ လို႕ေတြးျပီ...ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ပိဂုၤတၱရ လုလင္ကရွင္းပါတယ္။ တစ္ခါတည္း ေျမၾကီးေပၚအထိဆင္းျပီး ေျမၾကီးေပၚမွာပဲ လွဲအိပ္က ေရာ တဲ့။
မိန္းကေလးက ဘုန္းကံၾကီးမားျပီး လုလင္ပိဂုၤတၱရက ဘုန္းကံနည္းပါးတဲ့အတြက္ အဲသလို ျဖစ္ရတာေပါ့ေလ။ အဲသလိုနဲ႕(၇)ရက္ျပည့္ေတာ့ သူတို႕ေမာင္ႏွံဟာ လုလင္ရဲ႕ရြာကိုျပန္ၾကေတာ့တာေပါ့။ လမ္းခရီးမွာလည္း ခ်စ္ခင္ျခင္းမရွိခဲ့ပါဘူး။ ထမင္းစားေတာ့လည္း ကိုယ့္အိုးနဲ႕ကိုယ္ခ်က္စားၾကပါသတဲ့။တည္းခိုဖို႕ ဇရပ္ေတြ႕ရင္ လည္း မိန္းကေလးက ဇရပ္ေပၚမွာအိပ္ရင္ ေယာက်္ားေလးက ဇရပ္ေအာက္ေျမေပၚမွာ အိပ္ပါသတဲ့။ လမ္းတစ္ေလ်ာက္ ပိဂုၤတၱရ က မိန္းကေလးအနားကို မသီ နိုင္ဘဲ အျမဲေအာက္က်ေနာက္က်စြာ ေနခဲ့ပါသတဲ့ (ဒါကလည္း သူ႕ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႕သူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။)
အဲလိုနဲ႕လာလိုက္တာ ပိဂုၤတၱရရဲ႕ရြာနားအနီး အသီးေတြအျပည့္နဲ႕ ေရသဖန္းပင္အနီးေရာက္ေတာ့ ဆာေလာင္ လြန္းတာနဲ႕ ပိဂုၤတၱရ က သစ္ပင္ေပၚတက္ျပီး အသီးေတြကို ဆြတ္စားပါေတာ့တယ္။ မိန္းကေလးခမ်ာမွာေတာ့ အပင္ေအာက္ကေန တေမာ့ေမာ့ေပါ့။ ျပီးေတာ့မွ အရဲစြန္႕ျပီး အရွင္ ကြၽန္မကိုလည္း ခူးေပးေစလိုပါတယ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ပိဂုၤတၱရလည္း တလမး္လံုးသူမၾကိဳက္ဘဲ ကပ္ပါလာေသာ မိန္းကေလးကို ခ်စ္လာရမယ့္ အစားပိုပိုမုန္းလာတာဆိုေတာ့ ခူးမေပးနိုင္ပါဘူး။ စားခ်င္ရင္ နင့္ဘာသာနင္တက္ျပီး ခူးစားပါလား လို႕ေျပာပါ တယ္။မိန္းကေလးခမ်ာ ပိဂုၤတၱရ သစ္ပင္ေပၚဆင္ေအာင္ ေစာင့္ျပီးမွ သဖန္းပင္ ေပၚတက္ျပီး သဖန္းသီးခူးစား ရရွာပါတယ္။ ထိုအခါ အပင္ေပၚမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး သစ္ပင္ေအာက္ေျခပတ္လည္မွာ ဆူးေတြနဲ႕ ကာရံထားခဲ့ျပီး သူတို႕ရြာရွိရာဘက္ကို ဖေနာင့္နဲ႕တင္ပါး တစ္သားတည္းက်ေအာင္ ေျပးပါေလ ေတာ့တယ္။ (အံ့စရာအျဖစ္ပါပဲ။)
မိန္းကေလးခမ်ာ သဖန္းပင္ေပၚမွာ ေနေစာင္းတဲ့အထိ ထိုင္ေနရရွာတယ္။ ေနေစာင္းလာေတာ့ ဥယ်ာဥကစားထြက္လာတဲ့ ၀ိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးဟာ ေရႊနန္းေတာ္အျပန္ လမ္းေဘး သဖန္းပင္အနီးကို ေရာက္လာပါတယ္။ သစ္ပင္ေပၚမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနတာျမင္ေတာ့ အလြန္ေခ်ာေမာ တဲ့မိန္းမေလး ထူးထူးဆန္းဆန္းသစ္ပင္ေပၚ ေရာက္ေနတယ္ ခ်စ္ခင္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚျပီး...မင္းခ်င္းေတြကို သြားေမးၾကစမ္း ဟု အမိန္႕ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိန္းကေလးရဲ႕အေၾကာင္းစံုကိုသိျပီး မင္းၾကီးက အလြန္ခ်စ္ခင္ကာနန္းေတာ္ကိုေခၚသြားျပီး မိဖုရားေခါင္ၾကီးရာထူးနဲ႕ မိဖုရားေျမွာက္လိုက္ပါတယ္။ အမည္ကလည္း ဥဒုမၺရေဒ၀ီလို႕ တြင္သြားပါတယ္။ သဖန္းေဒ၀ီ ရွင္သဖန္းေပါ့။
ဇာတ္လမး္က ဆံုးေသဘူး…ရွာရွည္တယ္မထင္နဲ႕ေနာ္.။ဒီလိုနဲ႕ မိဖုရားရွင္သဖန္း နဲ႕၀ိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီး တို႕ဟာ တစ္ေန႕မွာဆင္စီးျပီး ခရီးသြားပါတယ္။ မင္းၾကီးသြားတဲ့လမ္းကို ျပင္ဆင္ဖို႕ရာ သူရပ္ကြက္နဲ႕ သူတာ၀န္ယူၾကတဲ့အထဲမွာ ပိဂုၤတၱရလုလင္ ေနတဲ့ရြာေရာက္တဲ့အခါ ခါးေတာင္းကို ေျမွာင္ေအာင္က်ိဳက္ကာ ေပါက္တူးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕လမး္ျပင္ေနတာကို ရွင္သဖန္းျမင္တဲ့အခါမွာ သူ႕ကို ရက္ရက္စက္စက္ မ်က္ကြယ္ ျပဳသြားတဲ့ သူ႔ကိုျမင္တာနဲ႕ အေဖေပးစားတုန္းက မျငင္း၀ံ႕ဘဲ ငါ့ကိုရက္စက္ခဲ့တဲ့ သူ အခုေတာ့လည္း ငါတို႕ သြားမယ့္လမး္ကို ျပင္ေနရျပီးမဟုတ္လားလို႕ မိန္းကေလးတို႕သဘာ၀ မွတ္ကေရာဟယ္လို႕ ေတြးမိျပီး မေစာင့္စည္း နိုင္ဘဲ ရယ္ေမာလိုက္ပါတယ္။
ဘုရင္ၾကီးက ရွင္သဖန္း ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ ရယ္ရသလဲလို႕ေမးေတာ့ နန္ေတာ္ေရာက္မ ွေျပာပါရေစဟ ုဆိုကာ နန္းေတာ္ေရာက္လို႕ အေၾကာင္းစံုေျပာတဲ့အခါ ဘုရင္ၾကီးက မယံုၾကည္ပါဘူး။ ပိဂုၤတၱရ ကို အခု ထိမေမ့နိုင္လို႕ ျမင္တာနဲ႕ ၀မ္းသာလို႕ရယ္တယ္၊ တျခားတစ္ပါးေသာသူကိုျမင္လို႕ ရယ္တာလားလို႕ေတြးျပီး မိဖုရားကို သန္လ်က္ တရြယ္ရြယ္လုပ္ေနပါသတဲ့။ မိဖုရားက ပညာရွိတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္ပါဦး။ သူမကို တကယ္ပစ္ထားခဲ့တာပါ။ အဘယ္မွာ စြဲလမ္းပါ့မလဲ စသည္ျဖင့္အသနားခံ တဲ့အခါ ေသနက အမတ္ၾကီး ကို ဘုရင္ကအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပီးေမးေတာ့ ဒီေလာက္လွတဲ့ မိန္းမကို ရခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္က ပစ္ထားခဲ့တယ္ ဆိုတာ ျဖစ္နိုင္ပါမလားလို႕ေမးခဲ့တာပါ။ မျဖစ္နိုင္ ပါဘူးလို႕ျပန္လညး္ေလ်ာက္တင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရွင္သဖန္း ကုတ္ေပၚကို သန္လ်က္၀ဲေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေမးပါဦး လို႕ေလ်ာက္တင္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ မေဟာသဓအမတ္ကို ေမးျပန္ပါတယ္။
မေဟာသဓ က ဘုရားအေလာင္းပညာရွိသုခမိန္ကိုး ဒီေတာ့ အရွင္မင္းၾကီး ေလာကဟာ လွ်ိဳ၀ွက္ဆန္းၾကယ္ တယ္။ သာမန္ဆိုရင္ မိန္းမလွတစ္ေယာက္ကို လိုခ်င္ၾကမွပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ျပီးဘုန္းကံျမင့္ေနမယ္၊ သူ႕ကိုအခြင့္သာလို႕ရတဲ့သူက ဘုန္းကံမြဲသူ ၊သူယုတ္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိန္းမလွကို မယူရဲတာနဲ႕ပဲပစ္ထားခဲ့မွာပါပဲလို႕မေဟာသဓကေျဖပါတယ္။အဲေတာ့မွမင္းၾကီးက မိဖုရားကို ခြင့္လြတ္ ေတာ္မူခဲ့သတဲ့.။
ဥဒုမၺရေဒ၀ီရဲ႕ဇာတ္ေၾကာင္းဟာ အလြန္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းပါတယ္။ အခုေခတ္မွာလည္း မိန္းကေလးက သိပ္လွေပမဲ့၊ သိပ္ေတာ္ေပမဲ့ ေယာက်္ားေလးက ျပစ္ခြာသြားရက္တယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ ေယာက်ၤားေလးက သိပ္ေတာ္မယ္၊ မိန္းကေလးကိုလည္း အလြန္ျမတ္နိုးမယ္၊ ဒါေတာင္မွ မိန္းကေလးက ပစ္ခြာသြားရက္တယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမး္ေတြ၊ ေနာက္ အိမ္ေထာင္ရက္သားက် ကေလးေတြရျပီးမွ ပစ္ခြာထားရက္တယ္ ဆိုတာေတြ မေရတြက္နိုင္ဘူးေပါ့။ အဲသလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ကို နားလည္မလည္နိုင္၊ ခံရခ်က္ကလည္း မသက္သာနိုင္ တဲ့အတြက္ ထားရစ္ခံရသူတို႕အဖို႕ အလြန္စိတ္ဆင္းရဲတတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြဟာ ဟိုးေရွးေရွးကာလ ကတည္းကရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေရးၾကီးတာ က ကိုယ့္ဘက္က သီလလံုျခံဳေနဖို႕ပါပဲ။ သီလနဲ႕ျပည့္စံုသူဟာ ရဲရင့္ပါတယ္။ ဘယ္လိုအျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕တိုးသည္ျဖစ္ေစ ဇာတ္သိမ္း က်ေတာ့ ေကာင္းတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီဇာတ္ေတာ္ဖတ္ျပီး ထားခဲ့ရက္တယ္ ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႔ မသက္မသာျဖစ္ေနရင္ အဲဒီစိတ္ကို ေၾသာ္.....ကံအား ဥာဏ္အား ဘုန္းကံအား မတူရွာလို႕ သြားရွာတယ္။ ငါတို႕ေတာ့ ငါတို႕ရဲ႕ ကံအား ဥာဏ္အား ဘုန္းကံအားကို ပို၍သာျဖည့္ရေပဦးမယ္လို႕ ေတြးေတာ လိုက္ေစခ်င္ပါတယ္။
အဲဒါမွ မိဖုရား ရွင္သဖန္းလို ဆင္ေပၚကေနျပီး ရယ္လို႕ရမွာေပါ့။ အဲ…ဒါေတာင္မွ အေတာင္ ၂၀ ၀တ္ မင္းေယာက်္ားေတြ မ်ားေတာ့ သဖန္းပင္ေပၚတင္ေနတာကို ဆင္နဲ႕ယွဥ္ျပီး အရယူခဲ့ေသးရဲ႕ ရယ္မိတာ ေလာက္နဲ႕ ကုပ္ေပၚ သန္လ်က္တင္ျပီး စစ္ခ်င္ေသးတယ္။ အင္း ေတြးစရာ ေတာစရာေတြက တယ္မ်ား … သေပါ့ေနာ္။
(ဇာတ္ၾကီး ၁၀ဘြဲ႕ မေဟာသဓာဇာတ္ေတာ္ၾကီး ဥဒုမၺရေဒ၀ီ)
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ဒီလိုနဲ႕ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ အၾကင္လင္မယားျဖစ္ေပမဲ့ ပိဂုၤတၱရ လုလင္သည္ သူ႕အနား မိန္းကေလး ၀င္အိပ္ တယ္ဆိုရင္ပဲ ခ်က္ခ်င္းေအာက္ကိုဆင္းျပီး အိပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့ မိန္းကေလးက သူ႕ခင္ပြန္းနဲ႕အတူ ေအာက္ဘက္ကိုုဆင္းအိပ္ ပါတယ္။ ေအာ္.ငါက ရြာခံပဲ သူဘာမ်ား ျဖစ္ေနမလဲ လို႕ေတြးျပီ...ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ပိဂုၤတၱရ လုလင္ကရွင္းပါတယ္။ တစ္ခါတည္း ေျမၾကီးေပၚအထိဆင္းျပီး ေျမၾကီးေပၚမွာပဲ လွဲအိပ္က ေရာ တဲ့။
မိန္းကေလးက ဘုန္းကံၾကီးမားျပီး လုလင္ပိဂုၤတၱရက ဘုန္းကံနည္းပါးတဲ့အတြက္ အဲသလို ျဖစ္ရတာေပါ့ေလ။ အဲသလိုနဲ႕(၇)ရက္ျပည့္ေတာ့ သူတို႕ေမာင္ႏွံဟာ လုလင္ရဲ႕ရြာကိုျပန္ၾကေတာ့တာေပါ့။ လမ္းခရီးမွာလည္း ခ်စ္ခင္ျခင္းမရွိခဲ့ပါဘူး။ ထမင္းစားေတာ့လည္း ကိုယ့္အိုးနဲ႕ကိုယ္ခ်က္စားၾကပါသတဲ့။တည္းခိုဖို႕ ဇရပ္ေတြ႕ရင္ လည္း မိန္းကေလးက ဇရပ္ေပၚမွာအိပ္ရင္ ေယာက်္ားေလးက ဇရပ္ေအာက္ေျမေပၚမွာ အိပ္ပါသတဲ့။ လမ္းတစ္ေလ်ာက္ ပိဂုၤတၱရ က မိန္းကေလးအနားကို မသီ နိုင္ဘဲ အျမဲေအာက္က်ေနာက္က်စြာ ေနခဲ့ပါသတဲ့ (ဒါကလည္း သူ႕ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႕သူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။)
အဲလိုနဲ႕လာလိုက္တာ ပိဂုၤတၱရရဲ႕ရြာနားအနီး အသီးေတြအျပည့္နဲ႕ ေရသဖန္းပင္အနီးေရာက္ေတာ့ ဆာေလာင္ လြန္းတာနဲ႕ ပိဂုၤတၱရ က သစ္ပင္ေပၚတက္ျပီး အသီးေတြကို ဆြတ္စားပါေတာ့တယ္။ မိန္းကေလးခမ်ာမွာေတာ့ အပင္ေအာက္ကေန တေမာ့ေမာ့ေပါ့။ ျပီးေတာ့မွ အရဲစြန္႕ျပီး အရွင္ ကြၽန္မကိုလည္း ခူးေပးေစလိုပါတယ္လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ပိဂုၤတၱရလည္း တလမး္လံုးသူမၾကိဳက္ဘဲ ကပ္ပါလာေသာ မိန္းကေလးကို ခ်စ္လာရမယ့္ အစားပိုပိုမုန္းလာတာဆိုေတာ့ ခူးမေပးနိုင္ပါဘူး။ စားခ်င္ရင္ နင့္ဘာသာနင္တက္ျပီး ခူးစားပါလား လို႕ေျပာပါ တယ္။မိန္းကေလးခမ်ာ ပိဂုၤတၱရ သစ္ပင္ေပၚဆင္ေအာင္ ေစာင့္ျပီးမွ သဖန္းပင္ ေပၚတက္ျပီး သဖန္းသီးခူးစား ရရွာပါတယ္။ ထိုအခါ အပင္ေပၚမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး သစ္ပင္ေအာက္ေျခပတ္လည္မွာ ဆူးေတြနဲ႕ ကာရံထားခဲ့ျပီး သူတို႕ရြာရွိရာဘက္ကို ဖေနာင့္နဲ႕တင္ပါး တစ္သားတည္းက်ေအာင္ ေျပးပါေလ ေတာ့တယ္။ (အံ့စရာအျဖစ္ပါပဲ။)
မိန္းကေလးခမ်ာ သဖန္းပင္ေပၚမွာ ေနေစာင္းတဲ့အထိ ထိုင္ေနရရွာတယ္။ ေနေစာင္းလာေတာ့ ဥယ်ာဥကစားထြက္လာတဲ့ ၀ိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးဟာ ေရႊနန္းေတာ္အျပန္ လမ္းေဘး သဖန္းပင္အနီးကို ေရာက္လာပါတယ္။ သစ္ပင္ေပၚမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနတာျမင္ေတာ့ အလြန္ေခ်ာေမာ တဲ့မိန္းမေလး ထူးထူးဆန္းဆန္းသစ္ပင္ေပၚ ေရာက္ေနတယ္ ခ်စ္ခင္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚျပီး...မင္းခ်င္းေတြကို သြားေမးၾကစမ္း ဟု အမိန္႕ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မိန္းကေလးရဲ႕အေၾကာင္းစံုကိုသိျပီး မင္းၾကီးက အလြန္ခ်စ္ခင္ကာနန္းေတာ္ကိုေခၚသြားျပီး မိဖုရားေခါင္ၾကီးရာထူးနဲ႕ မိဖုရားေျမွာက္လိုက္ပါတယ္။ အမည္ကလည္း ဥဒုမၺရေဒ၀ီလို႕ တြင္သြားပါတယ္။ သဖန္းေဒ၀ီ ရွင္သဖန္းေပါ့။
ဇာတ္လမး္က ဆံုးေသဘူး…ရွာရွည္တယ္မထင္နဲ႕ေနာ္.။ဒီလိုနဲ႕ မိဖုရားရွင္သဖန္း နဲ႕၀ိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီး တို႕ဟာ တစ္ေန႕မွာဆင္စီးျပီး ခရီးသြားပါတယ္။ မင္းၾကီးသြားတဲ့လမ္းကို ျပင္ဆင္ဖို႕ရာ သူရပ္ကြက္နဲ႕ သူတာ၀န္ယူၾကတဲ့အထဲမွာ ပိဂုၤတၱရလုလင္ ေနတဲ့ရြာေရာက္တဲ့အခါ ခါးေတာင္းကို ေျမွာင္ေအာင္က်ိဳက္ကာ ေပါက္တူးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕လမး္ျပင္ေနတာကို ရွင္သဖန္းျမင္တဲ့အခါမွာ သူ႕ကို ရက္ရက္စက္စက္ မ်က္ကြယ္ ျပဳသြားတဲ့ သူ႔ကိုျမင္တာနဲ႕ အေဖေပးစားတုန္းက မျငင္း၀ံ႕ဘဲ ငါ့ကိုရက္စက္ခဲ့တဲ့ သူ အခုေတာ့လည္း ငါတို႕ သြားမယ့္လမး္ကို ျပင္ေနရျပီးမဟုတ္လားလို႕ မိန္းကေလးတို႕သဘာ၀ မွတ္ကေရာဟယ္လို႕ ေတြးမိျပီး မေစာင့္စည္း နိုင္ဘဲ ရယ္ေမာလိုက္ပါတယ္။
ဘုရင္ၾကီးက ရွင္သဖန္း ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ ရယ္ရသလဲလို႕ေမးေတာ့ နန္ေတာ္ေရာက္မ ွေျပာပါရေစဟ ုဆိုကာ နန္းေတာ္ေရာက္လို႕ အေၾကာင္းစံုေျပာတဲ့အခါ ဘုရင္ၾကီးက မယံုၾကည္ပါဘူး။ ပိဂုၤတၱရ ကို အခု ထိမေမ့နိုင္လို႕ ျမင္တာနဲ႕ ၀မ္းသာလို႕ရယ္တယ္၊ တျခားတစ္ပါးေသာသူကိုျမင္လို႕ ရယ္တာလားလို႕ေတြးျပီး မိဖုရားကို သန္လ်က္ တရြယ္ရြယ္လုပ္ေနပါသတဲ့။ မိဖုရားက ပညာရွိတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္ပါဦး။ သူမကို တကယ္ပစ္ထားခဲ့တာပါ။ အဘယ္မွာ စြဲလမ္းပါ့မလဲ စသည္ျဖင့္အသနားခံ တဲ့အခါ ေသနက အမတ္ၾကီး ကို ဘုရင္ကအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပီးေမးေတာ့ ဒီေလာက္လွတဲ့ မိန္းမကို ရခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္က ပစ္ထားခဲ့တယ္ ဆိုတာ ျဖစ္နိုင္ပါမလားလို႕ေမးခဲ့တာပါ။ မျဖစ္နိုင္ ပါဘူးလို႕ျပန္လညး္ေလ်ာက္တင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ရွင္သဖန္း ကုတ္ေပၚကို သန္လ်က္၀ဲေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ေမးပါဦး လို႕ေလ်ာက္တင္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ မေဟာသဓအမတ္ကို ေမးျပန္ပါတယ္။
မေဟာသဓ က ဘုရားအေလာင္းပညာရွိသုခမိန္ကိုး ဒီေတာ့ အရွင္မင္းၾကီး ေလာကဟာ လွ်ိဳ၀ွက္ဆန္းၾကယ္ တယ္။ သာမန္ဆိုရင္ မိန္းမလွတစ္ေယာက္ကို လိုခ်င္ၾကမွပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ျပီးဘုန္းကံျမင့္ေနမယ္၊ သူ႕ကိုအခြင့္သာလို႕ရတဲ့သူက ဘုန္းကံမြဲသူ ၊သူယုတ္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိန္းမလွကို မယူရဲတာနဲ႕ပဲပစ္ထားခဲ့မွာပါပဲလို႕မေဟာသဓကေျဖပါတယ္။အဲေတာ့မွမင္းၾကီးက မိဖုရားကို ခြင့္လြတ္ ေတာ္မူခဲ့သတဲ့.။
ဥဒုမၺရေဒ၀ီရဲ႕ဇာတ္ေၾကာင္းဟာ အလြန္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းပါတယ္။ အခုေခတ္မွာလည္း မိန္းကေလးက သိပ္လွေပမဲ့၊ သိပ္ေတာ္ေပမဲ့ ေယာက်္ားေလးက ျပစ္ခြာသြားရက္တယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အဲဒီလိုပဲ ေယာက်ၤားေလးက သိပ္ေတာ္မယ္၊ မိန္းကေလးကိုလည္း အလြန္ျမတ္နိုးမယ္၊ ဒါေတာင္မွ မိန္းကေလးက ပစ္ခြာသြားရက္တယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမး္ေတြ၊ ေနာက္ အိမ္ေထာင္ရက္သားက် ကေလးေတြရျပီးမွ ပစ္ခြာထားရက္တယ္ ဆိုတာေတြ မေရတြက္နိုင္ဘူးေပါ့။ အဲသလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ကို နားလည္မလည္နိုင္၊ ခံရခ်က္ကလည္း မသက္သာနိုင္ တဲ့အတြက္ ထားရစ္ခံရသူတို႕အဖို႕ အလြန္စိတ္ဆင္းရဲတတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြဟာ ဟိုးေရွးေရွးကာလ ကတည္းကရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေရးၾကီးတာ က ကိုယ့္ဘက္က သီလလံုျခံဳေနဖို႕ပါပဲ။ သီလနဲ႕ျပည့္စံုသူဟာ ရဲရင့္ပါတယ္။ ဘယ္လိုအျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕တိုးသည္ျဖစ္ေစ ဇာတ္သိမ္း က်ေတာ့ ေကာင္းတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီဇာတ္ေတာ္ဖတ္ျပီး ထားခဲ့ရက္တယ္ ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႔ မသက္မသာျဖစ္ေနရင္ အဲဒီစိတ္ကို ေၾသာ္.....ကံအား ဥာဏ္အား ဘုန္းကံအား မတူရွာလို႕ သြားရွာတယ္။ ငါတို႕ေတာ့ ငါတို႕ရဲ႕ ကံအား ဥာဏ္အား ဘုန္းကံအားကို ပို၍သာျဖည့္ရေပဦးမယ္လို႕ ေတြးေတာ လိုက္ေစခ်င္ပါတယ္။
အဲဒါမွ မိဖုရား ရွင္သဖန္းလို ဆင္ေပၚကေနျပီး ရယ္လို႕ရမွာေပါ့။ အဲ…ဒါေတာင္မွ အေတာင္ ၂၀ ၀တ္ မင္းေယာက်္ားေတြ မ်ားေတာ့ သဖန္းပင္ေပၚတင္ေနတာကို ဆင္နဲ႕ယွဥ္ျပီး အရယူခဲ့ေသးရဲ႕ ရယ္မိတာ ေလာက္နဲ႕ ကုပ္ေပၚ သန္လ်က္တင္ျပီး စစ္ခ်င္ေသးတယ္။ အင္း ေတြးစရာ ေတာစရာေတြက တယ္မ်ား … သေပါ့ေနာ္။
(ဇာတ္ၾကီး ၁၀ဘြဲ႕ မေဟာသဓာဇာတ္ေတာ္ၾကီး ဥဒုမၺရေဒ၀ီ)
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
5 comments:
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ဒကာမႀကီးညခင္းေရ...
ကံတရားေတြရဲ႕ဆန္းက်ယ္မႈေတြက စဥ္းစားလို႔ လိုက္မမွီႏိုင္ေအာင္ပါပဲ၊
တခ်ဳိ႔အရာမ်ားဟာ ဘုန္းကံႀကီးသူတို႔အတြက္သာဆိုတာ ဟုတ္ပါတယ္။
ကုပ္ေပၚ သန္လ်က္၀ဲတာကေတာ့ အ၀ွါေၾကာင့္ေနမွာပါေလ။
ဆံုးမစာမ်ား ေျမာက္မ်ားစြာ ေရးသားႏိုင္ပါေစ...
မိသားစုစိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ...
"မိန္းကေလးက ဇရပ္ေပၚမွာအိပ္ရင္ ေယာက်္ားေလးက ဇရပ္ေအာက္ေျမေပၚမွာ အိပ္ပါသတဲ့။ လမ္းတစ္ေလ်ာက္ ပိဂုၤတၱရ က မိန္းကေလးအနားကို မသီ နိုင္ဘဲ အျမဲေအာက္က်ေနာက္က်စြာ ေနခဲ့ပါသတဲ့ "
* ေယာက်္ားစစ္စစ္ေတြအတြက္ေတာ့ ဒီဇတ္ေတာ္ဟာ
သိကၡာက်စရာပဲဗ် ။ ကၽြန္ေတာ့အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ
ပိဂုၤတၱရ ဆိုတဲ့သူဟာ ေယာက်္ားပီသမွဳမရွိသူ ၊ ဦးေႏွာက္မရွိသူ ၊ အရည္အခ်င္းမရွိသူလို ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္ ။
မခ်စ္မႏွစ္သက္ေတာ့လို ့ထားခဲ့ျခင္းဟာ မိန္းကေလးက
ဘုန္းကံျမင့္မားေနလို ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ေရစက္မပါၾကလို ့
ျဖစ္ပါတယ္ ။
အမွန္က .. ဆရာၾကီးသမီးကို ကၽြန္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ ။ ေယာက္်ားပဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရဲရဲတင္းတင္း ၊ ျပတ္ျပတ္သားသားေပါ့ဗ်ာ ။
ခုေတာ့ သမိုင္းမွာတင္က်န္ခဲ့တဲ့ ေယာက်္ားဖ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ မိန္းမေတြေျပာစရာျဖစ္က်န္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ ။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အေလၽွာက္ေကာင္းလို႔ အေထာင္းသက္သာသြားတယ္လုိ႔ဘဲ ထင္ပါတယ္ :)
မေဟာ္သဓာရဲ႕အေလၽွာက္ေကာင္းမွဳ႔ေၾကာင္႔ ဥဒုမၺရေဒ၀
သက္သာသြားသည္လုိ႔ဘဲ ျမင္ပါတယ္ :D
(သာမန္ဆိုရင္ မိန္းမလွတစ္ေယာက္ကို လိုခ်င္ၾကမွပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ျပီးဘုန္းကံျမင့္ေနမယ္၊ သူ႕ကိုအခြင့္သာလို႕ရတဲ့သူက ဘုန္းကံမြဲသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိန္းမလွကို မယူရဲတာနဲ႕ပဲပစ္ထားခဲ့မွာပါပဲလို႕မေဟာသဓကေျဖပါတယ္။)
မေဟာသဓာ ေျဖတာပါရွင္ သမီးမပါဘူး။... ဟဟ ေဆာ္မဲ့သူေတြ မလာေသးခင္ လစ္မွ။
ကြၽန္မအထင္ကေတာ့ ဒီလိုျပည့္စံုတဲ့မိန္းကေလး ကိုမလိုခ်င္တဲ့လူမရွိပါဘူး ေတာ္၂မ်ား၂ေပ့ါေနာ္ ဒါကို သူက ပစ္ထားတယ္ဆုိတာ အေၾကာင္းကိုရွာလိုက္ေတာ့ ဒီမိန္းကေလးဟာ သူနဲ႕မထိုက္တန္လို႕ထင္ပါတယ္ ၿပီးေတာ့သူမၾကိဳက္ရင္လည္း ျငင္းႏိုင္ပါတယ္ လူၾကီးေတြေျပာဘူးတာေတာ့ တန္ရာတန္ရာရတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတာ့အျမဲၾကားဘူးတယ္ (သူ႕အိုးသူ႕ဆန္တန္ရုံ) ဆိုတာကိုေပ့ါ ဒီစကားကိုၾကည့္ၿပီး ပိဂုၤတၱရက ဒီမိန္းကေလးနဲ႕မတန္ဘူးဆိုတာကို ပိုေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ပါတယ္.
(အမွားပါရင္ ခြင့္လႊႊတ္ၾကပါ)
ပန္းကဗ်ာ
Post a Comment